عملکرد یک سیستم تنها به نحوۀ طراحی آن بستگی ندارد. بلکه برنامه‌ای که برای تعمیر و نگهداری آن در نظر گرفته می‌شود نیز در بهبود عملکرد آن تاثیر بسزایی خواهد داشت. بنابراین یکی از مباحث مهم در قابلیت اعتماد، بحث تعمیر و نگهداری سیستم‌ها است. در این مقاله یک سیستم ‎k‎ از ‎n‎ قابل تعمیر در نظر گرفته می‌شود که در زمان صفر شروع به‌ کار می‌کند. وقتی سیستم خراب می‌شود تحت تعمیر مینیمال قرار می‌گیرد و دوباره شروع به کار می‌کند. با استفاده از رابطه بین مفاهیم تعمیر مینیمال و مقادیر رکوردی، تابع قابلیت اعتماد، تابع نرخ خطر، تابع میانگین مانده‌ عمر و برخی از ویژگی‌های قابلیت اعتماد این سیستم به‌دست می‌آید. همچنین به کمک برخی از ترتیب‌های تصادفی شناخته شده، طول عمر و مانده عمر دو سیستم k‎ از ‎n‎ قابل تعمیر مقایسه می‌شوند. در پایان با توجه به نوع اطلاعات موجود درباره‌ طول عمر سیستم‌های ‎k‎ از ‎n‎، فواصل پیش‌بینی ناپارامتری برای طول عمر سیستم قابل تعمیر مورد نظر به‌دست خواهد آمد‎.