امروزه استفاده از روش های مختلف نمونه گیری بر اساس طرح سانسورهای متفاوت در مطالعات مربوط به طول عمر سیستم های مهندسی و آزمایش های صنعتی اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. در این مقاله مدل تطبیقی از سانسور فزاینده نوع ۱ معرفی شده است. فرض شده است تعداد شی هایی که در یکی از مراحل آزمایش خارج می شوند، متغیری تصادفی و وابسته به زمان  و بردار رخدادها و همچنین تعداد سانسور شده های قبلی باشد. نتایج توزیعی در حالت کلی به صورت تحلیلی و صریح به دست آمده است. نشان داده شده است برآوردگر درستنمایی ماکسیمم بر اساس طرح جدید منطبق با سانسور فزاینده نوع ۱ معمولی است . در پایان مقاله برای تشریح بیشتر و مقایسه، مطالعه شبیه سازی برای توزیع نمایی یک پارامتری انجام شده است